- مخرب
- خراب
- خرابی
- تخریبچی
معنی تخریب: انهدام، خرابی، ویران سازی، خرابکاری
لغت نامه دهخدا
تخریب. [ت َ ] ( ع مص ) ناآباد کردن چیزی را ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ویران کردن ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). خراب کردن. ( آنندراج ) ویرانی و خرابی و پایمالی و پاسپردگی و انهدام ( ناظم الاطباء ). ویران گردانیدن ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ) : چون بواسطه دیار هند رسید لشکر به تخریب دیار... دست برگشاد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 321 ).
صحت این حس ز معموری تن
صحت آن حس ز تخریب بدن.
مولوی.
|| تخریب مزاده: خُرْبة قرار دادن توشه دان را ( اقرب الموارد ) ( المنجد )...