ترمز دستی و ترمز معمولی (ترمز پایی) دو سیستم ترمز مجزا در خودرو هستند که هر کدام عملکرد و کاربرد خاص خود را دارند.
ترمز معمولی که به آن
ترمز پایی نیز گفته میشود، برای
کاهش سرعت یا متوقف کردن خودرو در حال حرکت استفاده میشود. این نوع ترمز از طریق فشار دادن پدال ترمز با پا و به کارگیری سیستم هیدرولیکی، نیروی ترمز را به چرخهای خودرو منتقل میکند. ترمز معمولی در تمامی چرخهای خودرو (چهار چرخ) اعمال میشود و قدرت ترمزگیری بالایی دارد.
ترمز دستی که به آن
ترمز پارک نیز گفته میشود، برای
نگه داشتن خودرو در حالت سکون، به خصوص در شیب استفاده میشود. این نوع ترمز معمولاً با کشیدن یک اهرم یا فشردن یک دکمه فعال میشود و با استفاده از سیم یا کابل، لنتهای ترمز را به چرخهای عقب (و در برخی موارد به چرخهای جلو نیز) فشار میدهد. ترمز دستی قدرت ترمزگیری کمتری نسبت به ترمز معمولی دارد و برای توقف خودرو در حال حرکت مناسب نیست.
در جدول زیر خلاصهای از تفاوتهای کلیدی بین ترمز دستی و ترمز معمولی ارائه شده است: ویژگی | ترمز دستی | ترمز معمولی |
---|
کاربرد | نگه داشتن خودرو در حالت سکون، به خصوص در شیب | کاهش سرعت یا متوقف کردن خودرو در حال حرکت |
نحوه فعالسازی | کشیدن اهرم یا فشردن دکمه | فشار دادن پدال ترمز با پا |
مکانیزم | سیم یا کابل | سیستم هیدرولیکی |
چرخهای درگیر | معمولاً چرخهای عقب (و در برخی موارد چرخهای جلو) | تمام چرخها |
قدرت ترمزگیری | کم | زیاد |
زمان استفاده | هنگام پارک کردن خودرو یا در ترافیک | در حال رانندگی |
نکات مهم: - همیشه از هر دو ترمز دستی و ترمز معمولی به طور صحیح استفاده کنید.
- ترمز دستی را هرگز در حال حرکت فعال نکنید، زیرا ممکن است باعث لغزش خودرو شود.
- به طور مرتب لنتها و کابلهای ترمز دستی را چک کنید و در صورت نیاز آنها را تعویض کنید.