در اصطلاح حقوقی، اموال به دو دسته کلی
منقول و
غیرمنقول تقسیم میشوند. این دستهبندی بر اساس
قابلیت نقل و انتقال اموال صورت میگیرد.
اموال منقول به اشیایی گفته میشود که
نقل مکانشان از جایی به جای دیگر بدون آسیب دیدن خود یا محلشان ممکن باشد. به عبارت دیگر، این اموال
ذاتاً قابل حمل هستند.
برخی از مصادیق اموال منقول عبارتند از:
- اتومبیل
- پول نقد و اوراق بهادار
- جواهرات و فلزات گرانبها
- اثاثیه منزل
- احشام و حیوانات
- محصولات کشاورزی قبل از برداشت
در مقابل،
اموال غیرمنقول شامل اشیایی هستند که
نقل مکانشان بدون آسیب دیدن خود یا محلشان ممکن نیست. به عبارت دیگر، این اموال
ذاتاً غیرقابل حمل هستند.
برخی از مصادیق اموال غیرمنقول عبارتند از:
- زمین
- بنا و ساختمان
- درختان و گیاهان کاشته شده در زمین
- معادن
- حقوق ارتفاقی، مانند حق عبور و مرور
تفاوت بین اموال منقول و غیرمنقول در برخی از
احکام و آثار حقوقی آنها نیز مؤثر است.
به عنوان مثال:
- قواعد مربوط به نقل و انتقال: در مورد اموال غیرمنقول، تنظیم سند رسمی برای انتقال مالکیت الزامی است، در حالی که برای اموال منقول چنین ضرورتی وجود ندارد.
- صلاحیت دادگاه: دعاوی مربوط به اموال غیرمنقول در دادگاه محل وقوع ملک رسیدگی میشود، در حالی که دعاوی مربوط به اموال منقول در دادگاه محل سکونت خوانده اقامه میشود.
- نحوه توقیف: اموال غیرمنقول از طریق تثبیت توقیف میشوند، در حالی که اموال منقول از طریق حجز توقیف میشوند.
دانستن تفاوت بین اموال منقول و غیرمنقول در بسیاری از امور حقوقی، از جمله
معاملات، قراردادها، ارثیه و دعاوی حقوقی، حائز
اهمیت است.