دعا برای رفع سرفه
امام علی علیه السلام فرمود : هر کس از گلودرد و سرفه ی زیاد شکایت کرد و گلویش بسیارخشک شد پس با این عبارت دعا کند که این دعا برای هر دردی درمان است :
اللَّهُمَّ أَنْتَ رَجَائِي وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ عِمَادِي وَ غِيَاثِي وَ رِفْعَتِي وَ جَمَالِي وَ أَنْتَ مَفْزَعُ الْمُفْزَعِينَ
لَيْسَ لِلْهَارِبِينَ مَهْرَبٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَا لِلْعَالَمِينَ مُعَوَّلٌ إِلَّا عَلَيْكَ وَ لَا لِلرَّاغِبِينَ مَرْغَبٌ إِلَّا لَدَيْكَ وَ
لَا لِلْمَظْلُومِينَ نَاصِرٌ إِلَّا أَنْتَ وَ لَا لِذِي الْحَوَائِجِ مَقْصَدٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَا لِلطَّالِبِينَ عَطَاءٌ إِلَّا مِنْ لَدُنْكَ
وَ لَا لِلتَائِبِينَ مَتَابٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَيْسَ الرِّزْقُ وَ الْخَيْرُ وَ الْفُتُوحُ إِلَّا بِيَدِكَ حَزَنَتْنِي الْأُمُورُ الْفَادِحَةُ وَ
أَعْيَتْنِي الْمَسَالِكُ الضَّيِّقَةُ وَ أَحْوَشَتْنِي الْأَوْجَاعُ الْمُوجِعَةُ وَ لَمْ أَجِدْ فَتْحَ بَابِ الْفَرَجِ إِلَّا بِيَدِكَ
فَأَقَمْتُ تِلْقَاءَ وَجْهِكَ وَ اسْتَفْتَحْتُ عَلَيْكَ بِالدُّعَاءِ إِغْلَاقَهُ فَافْتَحْ يَا رَبِّ لِلْمُسْتَفْتِحِ وَ اسْتَجِبْ
لِلدَّاعِي وَ فَرِّجِ الْكَرْبَ وَ اكْشِفِ الضُّرَّ وَ سُدَّ الْفَقْرَ وَ أَجْلِ الْحُزْنَ وَ انْفِ الْهَمَّ وَ اسْتَنْقِذْنِي مِنَ
الْهَلَكَةِ فَإِنِّي قَدْ أَشْفَيْتُ عَلَيْهَا وَ لَا أَجِدُ لِخَلَاصِي مِنْهَا غَيْرَكَ يَا اللَّهُ يَا مَنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا
دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ ارْحَمْنِي وَ اكْشِفْ مَا بِي مِنْ غَمٍّ وَ كَرْبٍ وَ وَجَعٍ وَ دَاءٍ رَبِّ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ
لَمْ أَرْجُ فَرَجِي مِنْ عِنْدِ غَيْرِكَ فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ هَذَا مَكَانُ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ هَذَا مَكَانُ
الْمُسْتَغِيثِ هَذَا مَكَانُ الْمُسْتَجِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَكْرُوبِ الضَّرِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَلْهُوفِ الْمُسْتَعِيذِ
هَذَا مَكَانُ الْعَبْدِ الْمُشْفِقِ الْهَالِكِ الْغَرِقِ الْخَائِفِ الْوَجِلِ هَذَا مَكَانُ مَنِ انْتَبَهَ مِنْ رَقْدَتِهِ وَ اسْتَيْقَظَ
مِنْ غَفْلَتِهِ وَ أَفْرَقَ مِنْ عِلَّتِهِ وَ شِدَّةِ وَجَعِهِ وَ خَافَ مِنْ خَطِيئَتِهِ وَ اعْتَرَفَ بِذَنْبِهِ وَ أَخْبَتَ إِلَى رَبِّهِ
وَ بَكَى مِنْ حَذَرِهِ وَ اسْتَغْفَرَ وَ اسْتَعْبَرَ وَ اسْتَقَالَ وَ اسْتَعْفَى وَ اللَّهِ إِلَى رَبِّهِ وَ رَهِبَ مِنْ سَطْوَتِهِ
وَ أَرْسَلَ مِنْ عَبْرَتِهِ وَ رَجَا وَ بَكَى وَ دَعَا وَ نَادَى رَبِّ إِنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ فَتَلَافَنِي قَدْ تَرَى مَكَانِي
وَ تَسْمَعُ كَلَامِي وَ تَعْلَمُ سَرَائِرِي وَ عَلَانِيَتِي وَ تَعْلَمُ حَاجَتِي وَ تُحِيطُ بِمَا عِنْدِي وَ لَا يَخْفَى
عَلَيْكَ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِي مِنْ عَلَانِيَتِي وَ سِرِّي وَ مَا أُبْدِي وَ مَا يُكِنُّهُ صَدْرِي فَأَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ تَلِي
التَّدْبِيرَ وَ تَقْبَلُ الْمَعَاذِيرَ وَ تُمْضِي الْمَقَادِيرَ سُؤَالَ مَنْ أَسَاءَ وَ اعْتَرَفَ وَ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ اقْتَرَفَ
وَ نَدِمَ عَلَى مَا سَلَفَ وَ أَنَابَ إِلَى رَبِّهِ وَ أَسِفَ وَ لَاذَ بِفِنَائِهِ وَ عَكَفَ وَ أَنَاخَ رَجَاهُ وَ عَطَفَ وَ تَبَتَّلَ
إِلَى مُقِيلِ عَثْرَتِهِ وَ قَابِلِ تَوْبَتِهِ وَ غَافِرِ حُوبَتِهِ وَ رَاحِمِ عَبْرَتِهِ وَ كَاشِفِ كُرْبَتِهِ وَ شَافِي عِلَّتِهِ
أَنْ تَرْحَمَ تَجَاوُزِي بِكَ وَ تَضَرُّعِي إِلَيْكَ وَ تَغْفِرَ لِي جَمِيعَ مَا أَخْطَأَتْهُ كُتَّابُكَ وَ أَحْصَاهُ كِتَابُكَ وَ مَا
مَضَى مِنْ عِلْمِكَ مِنْ ذُنُوبِي وَ خَطَايَايَ وَ جَرَائِرِي فِي خَلَوَاتِي وَ فَجَرَاتِي وَ سَيِّئَاتِي وَ هَفَوَاتِي
وَ هَنَاتِي وَ جَمِيعِ مَا تَشْهَدُ بِهِ حَفَظَتُكَ وَ كَتَبَتْهُ مَلَائِكَتُكَ فِي الصِّغَرِ وَ بَعْدَ الْبُلُوغِ وَ الشَّيْبِ
وَ الشَّبَابِ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ وَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكَارِ وَ الضُّحَى وَ الْأَسْحَارِ فِي
الْحَضَرِ وَ السَّفَرِ فِي الْخَلَإِ وَ الْمَلَإِ وَ أَنْ تُجَاوِزَ عَنْ سَيِّئَاتِي فِي أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ
الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّي الْعِلَلَ الْغَاشِيَةَ فِي جِسْمِي
وَ فِي شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ عُرُوقِي وَ عَصَبِي وَ جَوَارِحِي فَإِنَّ ذَلِكَ لَا يَكْشِفُهَا غَيْرُكَ يَا أَرْحَمَ
الرَّاحِمِينَ وَ يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ .
منبع : طب الائمه ص 25 – بحارالانوار ج 92 ص 102
خدايا! تو اميد و تکيه گاه و محل اعتماد و فريادرس و بالابرنده و زيباکننده من هستي، و تو پناه پناه خواهاني، راه فراري جز بسوي تو نيست، و براي جهانيان تکيهگاهي جز تو نميباشد، و براي مشتاقان پناهي جز تو نيست، و براي ستم ديدگان ياوري جز تو نميباشد.
و براي حاجتمندان جز تو مقصدي، و براي خواهندگان عطائي جز از جانب تو نميباشد، و براي توبه کنندگان مرجعي جز تو نيست، و روزي و نيکي و گشايش تنها بدست توست، امور مشکل مرا محزون ساخته، و راههاي تنگ مرا به رنج انداخته، و بيماريهاي دردناک مرا احاطه نموده، و راه گشايش از اينها تنها بدست توست، از اينرو در پيشگاهت ايستاده و با دعا ميخواهم آنها را بگشايم.
پروردگارا! براي خواهنده گشايش گشايش عطا کن، و خواننده را اجابت نما، و سختي را برطرف و ناراحتي را زائل و فقر را از بين ببر، و حزن را زائل و اندوه را دور ساز، و مرا از هلاکت نجات ده، زيرا در جايگاه آن قرار گرفته و براي رهايي از آن راهي غير از تو نميشناسم.
اي خدا، اي آنکه بيچاره را هنگامي که تو را ميخواند اجابت ميکني، و بدي را بر طرف مينمائي، مرا رحم نما، و غم و اندوه و درد و بيماريم را بر طرف کن، پروردگارا اگر چنين نکني راه گشايشي جز تو نميشناسم، پس اي مهربانترين مهربانان مرا مشمول رحمتت قرار ده.
اين جايگاه فقير بيچاره است، اين جايگاه ترسان پناهنده است، اين جايگاه فرياد خواه است، اين جايگاه اندوه زده غمگين است، اين جايگاه مضطر پناهنده است، اين جايگاه بنده ترسان هلاک شده، غرق شده هراسان و لرزان است.
اين جايگاه کسي است که از خواب برخاسته و غفلتش از بين رفته، و از بيماري و درد بسيار سالم بيرون آمده است، و از خطايش ميترسد و به گناهش اعتراف ميکند، و نزد خدايش زاري کرده و از عملش گريان ميباشد، آنکه از خدا آمرزش خواسته و گريسته و از خدايش طلب بخشش و آمرزش نموده است، از غضب او ترسيده و اشکهايش جاري گشته، و اميدوار شده و گريسته، و او را خوانده و ندا نموده: پروردگارا دچار مشکل گرديدهام مرا از آن رها ساز.
جايگاهم را ديده و کلامم را شنيده و به سِرّ و آشکارم آگاهي، و حاجتم را دانسته و به آنچه نزد من است احاطه داري، و چيزي از کارم از پنهان و آشکار، و آنچه ظاهر ميسازم يا در سينه دارم بر تو مخفي نيست.
از تو ميخواهم به اينکه تدبيرات از تو، و معذرتها را ميپذيري و مقدّرات را به اجرا در ميآوري، خواست آنکه گناه نمود و اعتراف کرد، و به خود ستم روا داشت و مرتکب بدي شد، و بر گذشته پشيمان گرديده و بسوي خدايش زاري نموده و تأسف ميخورد، و به درگاهش پناهنده شده و به آن پناه برده و اميد و آرزويش به اوست، و نزد خداوند زاري ميکند، آنکه خطايش را ميبخشد، و توبهاش را ميپذيرد، و از گناهش ميگذرد، و اشکش را مورد ترحم قرار ميدهد، و اندوهش را برطرف کرده و بيماريش را شفا ميدهد.
(از تو ميخواهم) که به پناهندگيم بر تو و زاريم نزد تو رحم نمايي، و تمام خطاهائي که در کتابت نوشته و در علمت ضبط گرديده است را بر من ببخشي، از گناهان و خطاها و ستمهايم در پنهان و آشکار و لغزشها، و تمام آنچه فرشتگانت بر آن شاهد بوده، و آنها را در کودکي، و بعد از بلوغ و جواني و پيري، و در شب و روز، و صبح و شام، و هنگام غروب و طلوع خورشيد، و ظهر و سحر، و در حضر و سفر، و در تنهايي و در جمع انجام دادهام را ببخشي، و از خطاهايم درگذري و در ميان بهشتيان مرا قرار دهي، به موجب وعده راستت که به نيکان وعده دادهاي.
خدايا! به حق محمد و خاندانش بيماريهايي که در جسمم، و در مو و پوست و رگها و جوارحم قرار دارد را برطرف کن، چرا که جز تو آنرا برطرف نميکند، اي مهربانترين مهربانان، و اي اجابت کننده دعاي بيچارگان.
آخرین ویرایش توسط مدیر: