تفاوت رتیل و عنکبوت چیست ?

[hassan_reza]

تفاوت رتیل و عنکبوت در چه ویژگی از آنها است ?

 

[samin]

عنکبوتها یکی از بزرگترین گروه بند پایان را تشکیل می دهند همه آنها گوشتخوار هستند. شکم عنکبوت ها با ساقه ای باریک به سفالوتراکس متصل می شود.
شکم فاقد ساختمان حلقه حلقه بوده و یکپارچه بنظر می رسد. اندام های حسی مخصوصاً در عنکبوت های نر رشد زیادی کرده و در انتها کاملاً متورم هستند و اندام جفت گیری عنکبوت ها در روی پی دی پالپ ها قرار دارد.
عنکبوت ها از جمله مفیدترین بندپایان هستند که در اکوسیستم های طبیعی نقش بسیار ارزنده ای در کاهش جمعیت گونه های آفت دارند.
در واقع همه آنها حشره خوار یا از سایر بندپایان تغذیه می کنند. بعضی گونه های عنکبوت برای به دام انداختن طعمه تار می بافند ولی انواع دیگر در سوراخهای خود به کمین شکار می نشینند.
عنکبوت ها کلیسر بسیار کوچکی دارند که دارای دندانه های تیز و سمی است. آنها مایع هضم کننده ای در درون بدن طعمه خود وارد می کنند و بعد مایعات مغذی درون بدن طعمه را می مکند و پوسته خالی آن را رها می کنند.
عنکبوتهای ماده از جنس لاترودکتوس متعلق به خانواده نرکشان به نام بیوه سیاه شهرت دارند. و به نسبت وزن خود از سمی ترین جانوران هستند.
احتمال مرگ در اثر نیش یک عنکبوت بیوه در در کودکان بیشتر است. وقتی که گزش اتفاق می افتد تاثیر در انسان جدی است و در عرض چند دقیقه درد در اطراف موضع گزش پیشرفت می کند و تا ۳۰ دقیقه به حداکثر خود می رسد. از دیگر عنکبوتهای سمی می توان به گونه های جنس لاترودکتوس در قاره آمریکا اشاره کرد.

چگونه رتیل را از عنکبوت تشخیص دهیم و این دو چه فرقی با هم دارند ؟​

عنکبوت (تارتنک یا تاربافک یا در فارسی افغانستان: جولا) جانور بی مهرهٔ شکارگری است که دارای بدنی دوبخشی و هشت پاست. عنکبوت‌ها فاقد بخش‌های جوندهٔ دهان و بال‌اند.
آن‌ها در راستهٔ عنکبوت‌ها طبقه‌بندی می‌شوند که خود یکی از چند راستهٔ ردهٔ بزرگتر عنکبوتیان (تاربافان) است.
ردهٔ تاربافان دربردارندهٔ گونه‌هایی چون کژدم و کنه است. توانایی تنیدن تار ارثی است و عنکبوت اطلاعات مربوط به این توانایی را به شکل ماده وراثتی از والدین خود به ارث برده‌است.
برخی گونه‌های عنکبوت بسیار سمی و خطرناک اند و زهرشان آن قدر قوی است که می‌تواند انسان را بکُشد. عنکبوت بیوه سیاه، عنکبوت تورقیفی سیدنی و… از گونه‌های خطرناک عنکبوت‌اند.
با این وجود همه عنکبوتها برای انسان خطرناک نیستند زیرا :

زهر بسیاری از عنکبوتها فاقد اجزا سمی برای انسان هستند.
مقدار زهر تزریقی توسط عنکبوتها محدود است و قادر به ایجاد عوارض مسمومیت در انسان نمی باشد.
آرواره و نیش عنکبوتها از استحکام کافی جهت فرو رفتن درپوست بدن انسان برخودار نیستند .
احتمال تماس منجر به گزش عنکبوتها با انسان بسیار کم است .
چگونه رتیل را از عنکبوت تشخیص دهیم و این دو چه فرقی با هم دارند ؟

تفاوت رتیل با عنکبوت​

در ادامه مقاله با رتیل ها آشنا می شویم. در توضیحات آورده شده تفاوت های رتیل با عنکبوت آشکار می گردد. و تمام ذهنیتی که در مورد عنکبوت و رتیل داشته ایم به چالش کشیده می شود.
رتیل چیست؟
رتیل ها یا عنکبوت‌های شتری (در خراسان به نام شترزنک شناخته می‌شوند) از راستهٔ عنکبوتیان است که «عقرب باد» نیز نامیده می‌شود، مشتمل بر ۱۰۰۰ گونه شناخته شده در قالب ۱۵۳ سرده است.
بزرگترین آنها می‌توانند تا ۱۹ سانتیمتر رشد کنند. بدن آنها از دو بخش شکم و سر تشکیل شده و از قلابک‌های بزرگ و قدرتمندی نیز برخوردارند که از آنها برای تولید صدا نیز استفاده می‌کنند.
بیشتر رتیل‌ها ساکن نواحی بیابانی هستند و از بندپایان و مهره‌داران کوچک تغذیه می‌کنند. گذشتگان آنچنان ترسی از رتیل داشته‌اند که افسانه‌وار می‌گفته‌اند که هرگاه کسی را نیش بزند، به سرعت خود را به گورستان می‌رساند و به جانوران گوشتخوار گورستان، مژدهٔ رسیدن گوشت تازه را می‌دهد.
به وفور مشاهده می‌شود که به عنکبوت‌های خانواده Theraphosidae با نام عمومی عنکبوت‌های تارانتولا، عنوان «رتیل» اطلاق می‌شود که اشتباهی رایج است چرا که بین این دو گروه تفاوت‌های مشخصی وجود دارد.
برخلاف تصوری که در بین مردم وجود دارد. رتیل ها فاقد نیش و غده زهری هستند. رتیل ها به منظور دفاع از خود گاز می گیرند ولی چون کلیسرهایشان خیلی قوی است و موجب ایجاد زخم می گردد.

آلودگی این زخم ها با عوامل میکروبی خاک که روی کلیسر ها وجود دارد ایجاد عفونت می کند بنا براین امکان آلوده شدنشان به ویروس ها و باکتریها وجود دارد و ممکن است در انسان نیز ایجاد بیماری نمایند.
بطور کلی رتیل ها فاقد نیش هستند. رتیل ها در بیابان ها و محیط های خاکی بیشتر فعالیت دارد رتیل یک شکارچی بوده و از حشرات و جانوران کوچک تغذیه می کند.
بیشتر حشرات شب فعال بوده بنابراین این بندپایان نیز در شب به خاطر تامین غذای خود بیشتر دیده می شوند و فعالترند.
تاکنون حدود ۹۰۰ گونه رتیل شناسایی شده‌ است. تمامی گونه‌های رتیل شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار می‌پردازند.
بزرگ‌ترین گونه رتیل‌ها می‌توانند موش‌ها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. بیشتر رتیل‌ها برای انسان‌ها بی‌خطر می‌باشند و حتی برخی از گونه‌های آنها به عنوان جانور خانگی به‌شمار می‌آیند در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان آمار مرگ و میر انسانی ناشی از نیش رتیل در دست نیست.