hadiani
عضو انجمن
چکیده‌ای از بیانات استاد آیت‌الله حامد وفسی
در جلسهٔ سخنرانی پنجشنبه، ۲۲ آبان ۱۴۰۴ (تفرش - استان مرکزی)ـ❖﷽❖ـ
جایگاه قرآن در شناخت دین
بنای دین بر قرآن است و همه‌ی بخش‌های عقیدتی، رفتاری و اخلاقی باید با آن سنجیده شود. قرآن کتابی استوار و روشنگر است و فهم درست دین بدون تکیه بر آن ناقص
می‌ماند. اهل‌بیت سرچشمه‌ی تفسیر درست قرآن‌اند، امّا این به معنای کنار گذاشتن قرآن نیست؛ بلکه راه درست، فهم دین با جمع قرآن، عقل و سخنان اهل‌بیت است.
نقش عقل در دین‌داری و پرهیز از افراط اخباری‌گری
عقل در کنار قرآن حجت الهی است و حذف آن موجب سستی پایه‌های معارف دینی می‌شود.
دیدگاهی که همه چیز را تنها به روایت محدود کند و از نقش عقل و سنجش‌گری آن غفلت نماید، فهم دین را ناتوان و آسیب‌پذیر می‌کند. عقل است که ارزش روایت، سند نبوت و اعتبار قرآن را می‌فهمد و تضمین می‌کند.
کارکرد هدایتی قرآن و گستره‌ی آموزه‌های اخلاقی آن
قرآن افزون بر جنبه‌ی شگفتی و استواری، کتاب راهبری انسان است. بسیاری از آموزه‌های اخلاقی در قالب داستان‌های پیامبران یا اشاره‌های لطیف در متن آیات آمده است. قرآن مانند نوری است که هرجا روشنی می‌دهد، انسان نیازی به منبع دیگر ندارد، و هرجا نیاز به توضیح باشد، پیامبر و اهل‌بیت آن را روشن می‌سازند.
رابطه‌ی اخلاق اجتماعی با سرنوشت امت
تقوای فردی و جمعی در گشایش‌های زندگی و آمدن برکت نقش اساسی دارد. ایمان بدون تقوا اثر کافی ندارد و جامعه‌ای که امر به معروف و نهی از منکر را رها کند — حتی اگر از افراد صالح در آن باشند — به گرفتاری‌های همگانی دچار می‌شود. قرآن بیان می‌کند که پرهیزگاری، دوری از ستم و پاسداشت حق، راه‌های گشایش و روزی را برای جامعه باز می‌کند و بی‌تقوایی و فساد، نعمت‌ها را از میان می‌برد.
