بر اساس برخی متون دینی زرتشتی، به ویژه کتاب
وندیداد، ادرار گاو (که به آن
گُمیز نیز گفته میشود) جایگاهی خاص در آیینهای تطهیر و پاکسازی داشته است. این استفاده بیشتر جنبه
آیینی و مذهبی داشته و نه صرفاً درمانی.
جایگاه ادرار گاو در آیینهای زرتشتی
در دین زرتشت، گاو حیوانی مقدس است و ادرار آن نیز به عنوان یک ماده
تطهیرکننده در مراسمهای خاص مورد استفاده قرار میگرفته است. موارد استفاده از آن شامل موارد زیر است:
- غسل تطهیر: برای پاک شدن از ناپاکیهای ناشی از تماس با مردار انسان یا حیوان.
- پاکسازی زنان: در برخی موارد خاص، مانند سقط جنین، به زنان توصیه میشده که برای تطهیر رحم خود، مقداری از ادرار گاو را بنوشند.
- غسل گناهکاران: در مراسمی پیچیده به نام بَرَشنوم، افراد گناهکار با ادرار گاو شستشو داده میشدند تا از ناپاکیهای معنوی پاک شوند.
این باورها بر این اساس بوده که ادرار گاو خاصیت
دفع دیو (نیروهای اهریمنی) و پاکسازی معنوی دارد.