شبم از بی ستارگی، شب گور
در دلم پرتو ستاره ی دور آذرخشم گهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت بر سرم آشیانه بست کلاغ آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم می خواند رفت و این آشیانه خالی ماند . آهوان گم شدند در شب دشت آه از آن رفتگان بی برگشت
شعر : استاد امیر...