metallurgy12
عضو انجمن
مقدمه
این آلیاژ پس از گرم کاری به سطوح بالای سختی، استحکام و مقاومت در برابر سایش می رسد. به واقع ورق استیل 420 در سطح HRC 50 به بالاترین سطح سختی تمام استیل های با 12% کروم می رسد. استیل 420 معمولاً فولادی پر کاربرد است و به طور مداوم از آنها چیزهایی ساخته می شود مثل تیغه های چاقو، کارد و چنگال، شیرهای سوزنی، تیغه های بُرش، و لوزام و تجهیزات جراحی.
به منظور فراهم ساختن بهترین خدمات و کارآیی و ارائه بالاترین سطوح ممکن سختی، هر محصولی از جنس ورق استیل 420 می بایست تحت عملیات گرم کاری قرار گیرد. گرم کاری این آلیاژ معمولاً با پدیده آنیلینگ شروع می شود و با سخت شدن ادامه می یابد. آنیلینگ فرآیندی است که مواد را بین ℃ 840 تا ℃ 900 حرارت داده و سپس اجازه می دهند تا در کوره ای با دمای حدود ℃ 600 به آرامی از حرارت آن کاسته شود و بالاخره می گذارند فلز توسط هوای آزاد خنک شود.
به منظور فراهم ساختن بهترین خدمات و کارآیی و ارائه بالاترین سطوح ممکن سختی، هر محصولی از جنس ورق استیل 420 می بایست تحت عملیات گرم کاری قرار گیرد. گرم کاری این آلیاژ معمولاً با پدیده آنیلینگ شروع می شود و با سخت شدن ادامه می یابد. آنیلینگ فرآیندی است که مواد را بین ℃ 840 تا ℃ 900 حرارت داده و سپس اجازه می دهند تا در کوره ای با دمای حدود ℃ 600 به آرامی از حرارت آن کاسته شود و بالاخره می گذارند فلز توسط هوای آزاد خنک شود.
در خلال این مرحله ورق استیل داکتیلیتی عالی دارد و می تواند به اشکال بسیاری با مهارت و استادی درآید. در طول عملیات سخت کاری، استیل 420 تا دمای بین ℃ 980 تا ℃ 1035 حرارت می بیند و سپس فوراً با هوا یا روغن کوئینچ یا به طور ناگهانی سرد یا آبدهی می شود که هر دوی این روش ها (هوا یا روغن) فرآیندهایی سریعاً سرد کننده هستند. هر روشی ممکن است برای کوئنچ کردن انتخاب شده باشد. لیکن برای قطعات فلزی سنگین، آبدهی یا کوئینچ با روغن مؤثرتر است. پس از اتمام عمل کوئنچ، به منظور دستیابی به خواص مکانیکی مطلوب و سختی بالا، کارگران استیل را بازپخت می کنند یا آن را به دمای بحران پایین تر خودش می رسانند.
در این حالت دمای فولاد را پایین آورده و به دمای بین ℃ 150 و ℃ 350 می رسانند. بقیه روش ها و فرآیندها کماکان بر روی ورق استیل 420 انجام می شوند از جمله جوشکاری و ماشینکاری. فرآیند جوشکاری برای آن دسته افراد که به دنبال ایجاد اتصال های محکم و قوی هستند، گزینه ای ایده آل به شمار می رود. توجه داشته باشدی که این فلز در حال آنیلینگ، به راحتی ماشینکاری می شود لیکن پس از رسیدن به سختی بالای HRC 30 مشکلات خیلی بیشتری بروز می دهد.
هنگامی که استیل 420 تحت گرم کاری قرار گرفته است مقاومت مطلوبی در برابر خوردگی های ناشی از (تماس با) اسیدهای متوسط و ملایم، قلیاها، آب شیرین، هوا و مواد غذایی نشان می دهد که آن را نسبت به کاربردهای مذکور مناسب می سازد. به منظور حفظ خواص مثبت و ایمن (مربوط به سلامتی) یک محصول از جنس ورق استیل 420، کاربران می بایست لزوماً از دستورالعمل های مسلم در خصوص مراقبت و نگهداری آن پیروی نمایند. در غیر این صورت محصول شان ممکن است دچار تغییر رنگ، زنگ زدگی شده، یا تحت تأثیر مواد خورنده قوی و تند قرار بگیرد. این مطلب به ویژه در محیط های متمایل تر به ایجاد تنش مانند استخرهای شنای سرپوشیده، خدمات نگهداری که در آنها از مواد شیمیایی قوی و تند استفاده می شود مصداق دارد.
در یک محیط کارگاهی به منظور پیشگیری از آلودگی به وسیله فولاد کربنی، یا آهن آزاد، که غالباً منجر به خوردگی موضعی می گردد، مراقب باشید که ابزارها و وسایل حین فرآیندها تمیز باشند. نقاط و محل هایی که آلودگی رخ می دهد عبارتند از: روی قفسه های فولادی در انبارها، با ابزارها و لوازم مورد استفاده با فلزات دیگر، روی تسمه یا نوارهای پرداخت کاری، روی چرخ های سنگ سنباده، از برس های سیمی، یا جرقه های جوشی، و از مجاورت با فولاد کربنی حین ساخت با آن.
استنلس استیل 420 را به وسیله شستن با آب گرم و صابون یا یک شوینده ملایم و تمیز و سپس آن را با آب سرد آبکشی نمایید. برای افزایش کیفیت سطح آن، آن را خشک کنید. با کمی مراقبت و پاکسازی، قطعات و محصولات از جنس استیل 420 می توانند سال های زیادی دوام داشته باشند. این امری است که ارزش سرمایه گذاری بر روی آن را دارد.
