شاهنامه، حماسه ملی ایرانیان، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی است.
این اثر منظوم در بحر متقارب مثمن محذوف سروده شده و شامل حدود 60 هزار بیت است.
فردوسی سرودن شاهنامه را حدود سال 957 میلادی آغاز کرد و به گفته خودش، 30 سال طول کشید تا آن را به پایان برساند.
این اثر شامل داستانهای مختلفی از جمله پادشاهان ایران، پهلوانان و شخصیتهای اسطورهای است.
شاهنامه به دلیل ارزشهای ادبی و فرهنگی والای خود، یکی از مهمترین آثار ادبی جهان به شمار میرود و به زبانهای مختلف ترجمه شده است.
این اثر همچنین در ایران و سایر کشورهای فارسیزبان از جایگاه ویژهای برخوردار است و به عنوان نمادی از هویت ملی ایرانیان شناخته میشود.
فردوسی در توس، خراسان به دنیا آمد و در همان جا زندگی کرد. او در دربار امیران سامانی و غزنوی شاعری میکرد و از حمایت آنها برخوردار بود.
فردوسی به زبان پهلوی و اوستا مسلط بود و از منابع مختلفی برای سرودن شاهنامه استفاده کرد.
او در شاهنامه از ارزشهایی مانند عدالت، شجاعت، جوانمردی و میهنپرستی ستایش میکند.
شاهنامه از دیرباز مورد توجه ایرانیان بوده و در فرهنگ و ادب فارسی نقش مهمی ایفا کرده است.
این اثر به عنوان یکی از منابع مهم برای شناخت تاریخ و فرهنگ ایران به شمار میرود و بر بسیاری از شاعران و نویسندگان فارسیزبان تاثیر گذاشته است.