باجگیری جنسی یا رشوه جنسی در سینما

در سال های اخیر سینمای ایران و جهان با بحث سوء استفاده های جنسی مواجه بوده است، در نگاه اول زنان قربانی این پدیده بودند اما با گذشت زمان مردان حاضر در این صنعت وجه دیگری از این موضوع را مطرح کردند.
باجگیری جنسی یا رشوه جنسی توسط برخی از زنان برای به دست آوردن نقش در سینمای جهان ادعایی جنجالی از سوی مردان می‌باشد که نمیتوان آن را به کلی انکار کرد.

فساد دو جانبه یا مظلومیت یک جانبه ؟​

آیا مردان در این فضا به عنوان متجاوز مطرح هستند و زنان قربانی نوعی خشونت جنسی هستند ؟
ایا زن ها با سوء استفاده از مسائل جنسی مردان را به باج دادن مجبور میکنند ؟

قطعا در دنیای سینما ترکیبی از هر دو مورد فوق وجود دارد و نباید با واکنش های احساسی از منطق و عدالت دور شد.

جنبه‌های قانونی​

• قانون مرور زمان:
  • در بسیاری از کشورها، جرایم جنسی مشمول قانون مرور زمان نمی‌شوند یا مرور زمان طولانی‌تری نسبت به سایر جرایم دارند. این بدان معناست که حتی اگر سال‌ها از وقوع جرم گذشته باشد، قربانی می‌تواند شکایت کند.
  • در برخی موارد، اگر قربانی در زمان وقوع جرم زیر سن قانونی بوده باشد، مرور زمان از زمان رسیدن او به سن قانونی آغاز می‌شود.
• اثبات جرم:
  • اثبات جرایم جنسی، به‌ویژه پس از گذشت سال‌ها، می‌تواند بسیار دشوار باشد.
  • شواهد و مدارکی مانند شهادت شهود، مدارک پزشکی، پیام‌های متنی یا ایمیل‌ها می‌توانند در اثبات جرم مؤثر باشند.
  • در برخی موارد، شهادت قربانی به تنهایی می‌تواند برای اثبات جرم کافی باشد.
• پیامدهای قانونی:
  • در صورت اثبات جرم، متهم ممکن است به مجازات‌هایی مانند حبس، جریمه نقدی یا هر دو محکوم شود.
  • علاوه بر مجازات‌های کیفری، قربانی می‌تواند برای جبران خسارات وارده، از متهم شکایت حقوقی کند.
• جنبه‌های اجتماعی:
  • مطرح کردن فساد جنسی، حتی پس از گذشت سال‌ها، می‌تواند به افزایش آگاهی عمومی در مورد این موضوع و جلوگیری از وقوع جرایم مشابه در آینده کمک کند.
  • همچنین، می‌تواند به قربانیان دیگر جرایم جنسی شجاعت دهد تا سکوت خود را بشکنند و برای احقاق حقوق خود اقدام کنند.