شعر طلا

هر که از درد طلب شکوه کند نامردست عشق دردی است که درمان هزاران دردست کثرت خلق به وحدت نرساند نقصان که علم غوطه به لشکر زده است و فردست مهر و مه نور دهد تا نظر ما بیناست چرخ در گرد بود تا سر ما در گردست کوچه گردان جنون موج سرایی دارند عشرت روی زمین رزق بیابانگردست جرم ابنای زمان را ز فلک می دانیم...