همخانوادههای کلمه «واقع»
کلمه «واقع» ریشه عربی دارد و به معنای حقیقت، راست و آنچه هست اشاره دارد. همخانوادههای این کلمه نیز اغلب معانی مرتبط با حقیقت، واقعیت و رخداد را دارند.
برخی از همخانوادههای «واقع»:
- واقعی: صفت مشبه به اسم واقع و به معنای حقیقی، راستین و درست است.
- واقعیت: اسم مصدر از فعل واقع شدن و به معنای حقیقت، واقعیت و آنچه هست است.
- وقوع: به معنای رخ دادن، اتفاق افتادن و روی دادن است.
- واقعه: حادثه، اتفاق، رویداد
- واقع بین: کسی که به واقعیتها توجه میکند و خیالپرداز نیست.
مثالها در جمله:
- این یک واقعیت است که همه میمیرند.
- او فردی واقعبین است.
- این داستان بر اساس واقعیت نوشته شده است.
- وقوع زلزله در این منطقه غیرمنتظره بود.
- مشکل اصلی ما عدم پذیرش واقعیت است.
ریشه کلمه واقع
کلمه «واقع» از فعل «وقع» به معنای «افتادن»، «رخ دادن» و «اتفاق افتادن» گرفته شده است. این فعل یکی از پرکاربردترین افعال در زبان عربی است و در بسیاری از کلمات فارسی نیز دیده میشود.