هسپریدین متعلق به دسته فلاوانون از خانوادهی فلاوانوئیدها است که به وفور در رژیم غذایی انسان یافت میشود و اثرات سودمند بسیاری برای آن ذکر شده است. از قابلیتهای هسپریدین میتوان به اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد سرطانی، ضد آسیب ژنتیکی و محافظ پرتویی اشاره نمود. اگرچه هسپریدین اثر محافظتی کمتری در مقایسه با ترکیبات مصنوعی دارد اما سمیت کمتر و قابلیت تجویز خوراکی آن، باعث شده است که بتوان آن را به عنوان یک رادیوپروتکتور مناسب در بیماران رادیوتراپی، پرتو کاران، فضانوردان و حتی عموم جامعه پیشنهاد نمود. در این مقاله خلاصهای از مطالعات اخیر پژوهشگران بر مزایا و معایب تجویز هسپریدین ارائه میگردد.